Als je fraude hebt gepleegd, kom je niet in aanmerking voor schuldsanering. Logisch lijkt me, schuldsanering is ondanks dat je er veel voor moet doen toch een soort cadeautje. Je schulden worden uiteindelijk kwijtgescholden. Mensen die frauderen verdienen geen cadeautjes.
Vroeger zou dat voor mij einde verhaal zijn geweest. Maar toen kwam Peter in de schulden en toen Peter probeerde in de schuldhulpverlening te komen, bleek één van de obstakels dat hij gefraudeerd had. Ik keek hem vragend aan.
"Wist ik veel dat die uitkering doorliep. Ik had het écht gezegd. Tegen Theo. Theo van het UWV. En die zei dattie het in orde zou maken voor me." (Ik heb de vloekwoorden maar uit dit gesprekje gefilterd.)
Ik probeer hier kort te reconstrueren wat er gebeurd is: Peter komt door privé-omstandigheden (inclusief domme keuzes) in de schulden. Hij heeft een hoop verdriet en stress. Op zijn werk vertelt hij niets en houdt hij zich groot. Maar hij gaat steeds slechter presteren zonder dat hij het zelf echt doorheeft. Er moet bezuinigd worden en omdat Peter al een tijdje niet meer zo goed presteert, wordt hij ontslagen.
Hij komt terecht bij het UWV en krijgt een uitkering. Ondertussen stapelen de schulden zich op. Peter maakt zijn post niet meer open. Het zijn toch alleen maar rekeningen die hij niet kan betalen. Peter solliciteert zich suf via het UWV en vindt een nieuwe baan. Zoals hierboven staat, vertelt Peter dat aan Theo van het UWV. Hoe is dat gegaan? Ik kan een paar scenario's bedenken, bijvoorbeeld: Peter komt bij het UWV Theo tegen. Theo heeft hem eerder geholpen met zijn uitkering. Enthousiast vertelt Peter dat hij een baan heeft. Theo reageert: "Ik zei toch dat het in orde zou komen, goed gedaan man!" Peter hoort 'in orde komen' en denkt dat Theo alle formaliteiten voor hem gaat regelen. Mooi, dan is hij daar ook vanaf. En misschien zou Theo de formaliteiten ook wel regelen, maar deed het systeem het op dat moment niet en is hij het later vergeten of misschien heeft hij een formulier opgestuurd dat Peter in moest vullen, maar dat Peter nooit gezien heeft omdat het tussen zijn onopengemaakte post zat.
Hoe dan ook, Peter gaat aan de slag bij zijn nieuwe werk en heeft het naar zijn zin. Er lag beslag op zijn uitkering en er ligt nu beslag op zijn loon. Hij houdt dus evenveel (of eigenlijk even weinig) over van zijn loon als van zijn uitkering. Maar hij draait weer mee in de maatschappij en vindt dat heerlijk. Hij stort zich op zijn werk. Hij is weinig thuis en maakt zijn post nog steeds niet open. Want door het loonbeslag kan hij de oude schulden nog steeds niet betalen. Maar hij pakt alle uren die hij kan krijgen, want hij wil niet dat mensen hem lui vinden. Hij wil gewoon hard werken, zuinig leven, en dan komt het wel goed, toch?
Maar het komt niet goed. Doordat Peter zijn post niet openmaakt, ziet hij niet dat zijn uitkering doorloopt.
Ik weet niet hoe lang het heeft geduurd en hoe het precies loopt. Uitkomst is dat Peter de te veel ontvangen uitkering terug moet betalen (uiteraard) inclusief een boete en dat hij dat niet kan, omdat er door verschillende beslagleggingen niets van het geld over is gebleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten